کانونی سازی در اشعار روایی نیما یوشیج

نیما یوشیج یکی از شاعران معاصر است که در میان اشعار دیوان او صد و هفتاد و یک شعر از تکنیک کانونی پردازی روایت به طور کامل بهره برده است. هدف اصلی این پژوهش کشف و شناخت انواع کانونی‌سازی در این اشعار بر اساس موقعیّت کانونی‌ساز و میزان تداوم کانونی‌سازی است. بدین منظور اشعار روایی نیما یوشیج با روش توصیفی - تحلیلی بررسی شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که از منظر موقعیّت کانونی‌ساز در اغلب شعرهای روایی نیما، کانونی‌ساز با چشم‌اندازی تمام‌نما، تمام امور را کانونی‌سازی می‌کند. اغلب اشعار تحت سیطره‌ی راوی-کانونی‌ساز بیرونی است. در بیشتر این اشعار، دانش نامحدودِ راوی-کانونی‌سازِ بیرونی، کردار و گفتار و پندار دیگران را به نمایش می گذارد. بیشتر اشعار روایی نیما دارای مولفۀ عاطفی جانبدارانه و درون نگر است. اغلب اشعار روایی نیما، بستری شده اند، برای بیان عقاید راوی که با چشم‌اندازی غالب نمایش داده می شود. از منظر میزان تداوم کانونی‌سازی در این اشعار این نتیجه حاصل شد که بیشتر اشعار روایی نیما از کانونی سازی ثابت برخوردار هستند و راوی آن ها واحد است و تا پایان روایت تغییر نمی کند.